آنکس که می گفت دوستم دارد
عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد
بلکه رهگذری بود که روی برگ های خشک پاییزی راه می رفت
و صدای خش خش برگ ها همان آوازی بود
که من گمان می کردم می گوید
دوستت دارم